- رخنه فتادن (تَعْ کَ دَ)
رخنه افتادن. شکاف پدید آمدن. سوراخ پیدا شدن:
چون رخنه فتد به بام خانه
بر ابر سیه نهد بهانه.
امیرخسرو دهلوی.
، نااستواری و تزلزل پیدا آمدن. از حالت استواری بگردیدن:
چون ز دو مصراع کند ابروان
رخنه فتد در دل پیر وجوان.
جامی.
و رجوع به رخنه افتادن شود
چون رخنه فتد به بام خانه
بر ابر سیه نهد بهانه.
امیرخسرو دهلوی.
، نااستواری و تزلزل پیدا آمدن. از حالت استواری بگردیدن:
چون ز دو مصراع کند ابروان
رخنه فتد در دل پیر وجوان.
جامی.
و رجوع به رخنه افتادن شود